آلن رنه را می شناسیم . می دانیم غریب به هفتاد سال است که
فیلم می سازد . هنوز هم .
چطور می توان با بیش از هزار نما و تدوینی آنچنان نفس گیر
فیلمی ساخت ؟ چطور می توان در بیست پنج ثانیه ی ابتدایی فیلم بیست و چهار برش زد بیست
و چهار نما به کار برد ؟ چطور می توان موسیقی را همچون جریان حیات بخش رودخانه ای
که روستایی را زنده می سازد به فیلم جریان داد تا با فیلم مان همان کند که با روستا ؟ چطور می توان چهار شخصیت را به عنوان شخصیت های اصلی معرفی کرد و
داستان را پاره پاره با هریک از آنها پیش برد ؟ چطور می توان تداعی ها و شخصی ترین
و درونی ترین لایه های احساسی انسانی را به تصویر کشید ، طوری که منظور منتقل شود
؟ چطور می توان اینگونه مسلط بر تمامی ارکان فیلم بود ؟ برای پاسخ دادن به تمامی این
سوالات یا باید آلن رنه استاد سنت کلاسیک تدوین بود و یا باید موریل یا زمانی
برای بازگشت را دید .
ممنونم سینما .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر