معرفی سه فیلمساز

حیوانات وحشی جنوبی

هاشپاپی آموخته تحت هیچ شرایطی گریه نکند . حتی اگر یخ های قطبی ذوب شدند و خانه شان به زیر آب رفت . حتی اگر پدرش ، تنها تکیه گاهش از بیماری توان مقاومت نداشته باشد . حتی اگر جانوران بزرگ وحشی جنوب سررسیدند .

بن زیتلین جوان فیلمبرداری می کند ، تدوین نیز ، آهنگسازی هم . فیلمسازی را از سال 2005 با ساختن فیلمهای کوتاه آغاز کرد و در سال 2012 اولین فیلم بلندش (حیوانات وحشی جنوبی) را ساخت . فیلم با محوریت قرار دادن زندگی چند خانواده ی زاغه نشین داستانش را پی می ریزد و ایده هایش را یک به یک نشان مان می دهد . ظهور چنین کارگردانان جوانی که نسل نوی سینمای این روزها را شامل می شوند بسیار امیدوار کننده است .

از وقتی اوتار رفت

جولی برتوچلی را نه به عنوان کارگردان بلکه به عنوان دستیار کیشلوفسکی در سه گانه ی رنگها می شناختم . او همچنان فرزند کارگردان معروف سریال های تلویزیونی ژان لوئیس برتوچلی ست . جولی از سال 2001 شروع به ساختن مستندهای تلویزیونی کرد و دو سال بعد یعنی سال 2003 اولیت فیلم بلند سینماییش (از وقتی اوتار رفت) را کارکردانی کرد که ناظر بر زندگی سه زن از یک خانواده ی مهاجر گرجستانی ست . یک مادر ، یک دختر و یک نوه ی دختری . از وقتی اوتار رفت مادر مدام چشم انتظار تماس های تلفنی و نامه های اوست . مارینا که از سرنوشت شوهرش چیزی نمی دانیم با مردی دوست شده و دخترش نیز دنبال مسیری برای تغییر در ادامه ی روند زندگی اش می گردد .

فیلم به لحاظ خط روایی و شخصیت پردازی چنان پرقدرت است که در همان پانزده دقیقه ی ابتدایی با تمامی شخصیتها و جغرافیای داستان احساس آشنایی ای دیرین می کنید . گویی مادربزرگ (آکا) هر روز صبح با لجاجت هایش شما را عاصی می کند .

لذت من

سرگئی لوژنیتسا کارگردان اوکرانی ست که از سال 1997 شروع به ساختن فیلمهای مستند نمود و در سال 2010 اولین فیلم بلند سینمایی اش (لذت من) را ساخت .

داستانی بسیار پر پیچ و خم از زندگی گئورگی که راننده ی یک کامیون است و از یک کارخانه ی تولید آرد بارگیری نموده و سفری اودیسه وار را می آغازد . روایتی تو در تو از اتفاقات پی در پی در بطن جامعه ای فاسد از خشونت ، دزدی و سوء استفاده از قدرت . و در این میان تنها گئورگی ست که می خواهد به فساد جامعه ی پیرامونش تردامن نگردد . اما برای بقا در چنین جنگلی باید خورد تا خورده نشد .